کد مطلب:149469 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:134
تقصیر عوام و وظیفه ی آنها
اولا یك اصل كلی كه حاجی نوری در لؤلؤ و مرجان ذكر كرده اند ذكر كنم و آن اینكه: چیزی كه گفتنش حرام است، (عموما یا غالبا) استماع و شنیدنش نیز حرام است؛ مثل غیبت، تهمت، سب و دشنام به مؤمن یا اولیاء حق، آوازخوانی به باطل، و استهزاء. پس اگر دروغ گفتن در روضه و ذكر مصیبت حرام است، شنیدن و استماع آن هم حرام است.
ثانیا خداوند در قرآن می فرماید:
و اجتنبوا قول الزور (حج / 30)
و الذین لا یشهدون الزور (فرقان / 72)
سماعون للكذب، سماعون لقوم اخرین (مائده / 41)
سماعون للكذب اكالون للسحت (مائده / 42)
و قد نزل علیكم فی الكتاب ان اذا سمعتم ایات الله یكفر بها و یستهزأ بها فلا تقعدوا معهم حتی یخوضوا فی حدیث غیره انكم اذا مثلهم. (النساء / 140)
به طور كلی عامه مصرف كننده ی این كالا هستند. اینها اگر این كالاها را كه غالبا خودشان می دانند كالای تقلبی است مصرف نكنند، عرضه كننده، آن را عرضه نمی كند. عیب قضیه این است كه عامه حتی مشوق هم هستند.
مردم عوام به جای اینكه به مبارزه ی تحریفات برخیزند، از آنها حمایت می كنند، مثلا می گویند: چه مانعی دارد كه عروسی قاسم هم راست باشد؟ می گوییم: اولا كه هیچ عقلی قبول نمی كند، و ثانیا اینچنین چیزی در یك مدرك معتبر یا نیمه معتبر قدیم كه مدارك اصلی هستند نقل شود، آنوقت بحث بشود كه آیا مانعی دارد یا مانعی ندارد.
فرض این است كه در هیچ جا نقل نشده است.
اگر كسی بگوید: صبح عاشورا اصحاب و اهل بیت اول یك ساعت جفتك چهاركش بازی كردند چه مانعی دارد؟ ولی آیا چنین كاری كرده اند یا خیر؟
ثانیا خداوند در قرآن می فرماید:
و اجتنبوا قول الزور (حج / 30)
و الذین لا یشهدون الزور (فرقان / 72)
سماعون للكذب، سماعون لقوم اخرین (مائده / 41)
سماعون للكذب اكالون للسحت (مائده / 42)
و قد نزل علیكم فی الكتاب ان اذا سمعتم ایات الله یكفر بها و یستهزأ بها فلا تقعدوا معهم حتی یخوضوا فی حدیث غیره انكم اذا مثلهم. (النساء / 140)
به طور كلی عامه مصرف كننده ی این كالا هستند. اینها اگر این كالاها را كه غالبا خودشان می دانند كالای تقلبی است مصرف نكنند، عرضه كننده، آن را عرضه نمی كند. عیب قضیه این است كه عامه حتی مشوق هم هستند.
مردم عوام به جای اینكه به مبارزه ی تحریفات برخیزند، از آنها حمایت می كنند، مثلا می گویند: چه مانعی دارد كه عروسی قاسم هم راست باشد؟ می گوییم: اولا كه هیچ عقلی قبول نمی كند، و ثانیا اینچنین چیزی در یك مدرك معتبر یا نیمه معتبر قدیم كه مدارك اصلی هستند نقل شود، آنوقت بحث بشود كه آیا مانعی دارد یا مانعی ندارد.
فرض این است كه در هیچ جا نقل نشده است.
اگر كسی بگوید: صبح عاشورا اصحاب و اهل بیت اول یك ساعت جفتك چهاركش بازی كردند چه مانعی دارد؟ ولی آیا چنین كاری كرده اند یا خیر؟